Reisverslag Rwanda and Uganda
Reisverslag Rwanda-Uganda October 2016
De weg naar de grens van Rwanda bestond uit slecht onderhouden asfalt waarvan hele stukken waren afgebrokkeld en de rest was voorzien van enorme gaten in het wegdek. De vrachtwagens probeerde alle slechte stukken te omzeilen zonder daarbij rekening te houden met de medeweggebruikers. We waren inmiddels Jimmy en Helen, motorrijders die we in Swakopmund hadden ontmoet, weer tegen gekomen. Toen ze hun helmen hadden afgedaan kon je door het stof en vuil precies zien waar hun zonnebril en helm had gezeten. We hadden reeds digitaal onze East-Africa visum aangevraagd welke geldig is in Rwanda, Uganda en Kenia. We betaalden hiervoor $100 pp. Na ruim 8 maanden aan de linkerkant te hebben gereden, moesten we in Rwanda weer rechts rijden, op zoek naar een backpackershostel in Kigali. De backpackers zat niet meer op de bij ons bekende plek en met de hulp van een brommertaxi kwamen we op de nieuwe locatie uit. We betaalden de man voor zijn dienst en zagen de twee motorfietsen van Helen en Jimmy op de parkeerplaats staan. De parkeerplaats liep behoorlijk schuin naar boven, waar we gelukkig nog net een vlak stukje konden vinden om de wagen te parkeren. 
We bezochten het genocide museum in Kigali waar het drama in 1994 tussen de Hutu’s en de Tutsi’s werd herdacht en waar ook pijnlijk duidelijk werd hoe het westen tijdens deze periode zijn best had gedaan om het geheel te negeren. Omdat Andrew vanuit Nairobi even terug zou gaan naar Nederland om daar het een en ander te regelen, vertrokken we naar Oeganda. Onderweg kwamen we er achter dat de startmotor niet altijd inschakelde en voor de slagboom van de grens weigerde hij werkelijk dienst. We blokkeerden de doorgang en met een klein duwtje van enkele Ugandezen rolde Billy langzaam terug naar een parkeerplek. Onze blijdschap om de vriendelijkheid van de lokalen werd snel bekoeld toen bleek dat ze voor deze kleine dienst 20 dollar vroegen. 
Na veel gezeur vertrokken onze helpers zonder geld in de verwachting dat ze ons de volgende dag wel weer zouden zien. Gelukkig startte de motor uiteindelijk door een klap op de startmotor. Vanaf dat moment werd Billy alleen nog maar uitgezet als we op een heuvel stonden. We baalden ervan, want de startmotor was er nieuw ingezet voor we vertrokken naar Afrika.
In Jinja hadden we afgesproken met Wim en Monique die daar al 13 jaar wonen. Deze ex-overlanders hadden een stukje land aan de Nijl gekocht, waar ze Holland Park hadden gebouwd. Na een onverwacht, maar aantrekkelijk bod hebben ze het huisjescomplex verkocht en wonen nu in een prachtig huis, ook weer aan de Nijl.
De locale expert kreeg het niet voor elkaar om de startmotor te repareren. Omdat Andrew toch naar Nederland zou vliegen, werd de nieuwe startmotor onder garantie vanuit Zweden opgestuurd naar Nederland. Andrews’ vliegticket hebben we laten omzetten van Nairobi naar Entebe en toevallig vloog Wim ook voor 2 weken naar Nederland.
Vlak voor vertrek van de heren werd een jong eekhoorntje van amper 2 weken gevonden. Het rieten dak van Wim en Monique werd vernieuwd en blijkbaar was het nest tijdens de werkzaamheden verloren gegaan. Het kleine eekhoorntje werd met veel zorg door Martine opgevangen.
Monique en Martine kwamen snel voor nog een zorg te staan, toen één van de honden verlamd raakte aan zijn achterbenen. Na ruim een week bleek dat de lieve hond, Bubba genaamd, echt niet meer zou kunnen lopen. Nadat Wim vervroegd was thuisgekomen, werd besloten om Bubba in te laten slapen.
Na alle toestanden zijn Wim en Monique op vakantie gegaan en hadden gevraagd of wij op hun huis, de honden en de katten wilden passen. 
Dat kwam mooi uit, want Andrew kon gelijktijdig Billy aan een groot onderhoud onderwerpen. De bladveren werden verstevigd, de remmen nogmaals ontlucht en alles werd voorzien van nieuwe olie en vet.
We kregen nog bezoek van Vincent en Nikita, die hadden besloten om toch via Oeganda te reizen en zijn een paar dagen gebleven. Dit werd het definitieve afscheid, omdat zij via Kenia, Tanzania en Mozambique weer terug reizen naar Zuid-Afrika om vervolgens terug te vliegen naar huis.
Bobbie was inmiddels wat gegroeid en voorzien van 2 voortandjes en een dunne vacht. Zijn ogen waren open gegaan en hij kon de wijde wereld in kijken.
Op de dag dat Wim en Monique terug kwamen van hun vakantie, werd Andrew door hoge koorts geveld. De volgende dag werd in een kliniek in Jinja met een sneltest vastgesteld dat Andrew Malaria had. Middels een 3-daagse kuur werd de Malaria overwonnen, maar Andrew heeft zich nog wel een paar dagen wat gammel gevoeld.
Billy’s problemen waren ook nog niet over. Het remsysteem van Billy bleef maar lucht houden en Andrew vermoedde dat dit via de hoofdremcilinder telkens binnen kwam. Omdat Wim en Monique over een week vrienden uit Nederland op bezoek zouden krijgen, hebben we een nieuwe remcilinder besteld die door deze vrienden werd meegenomen uit Nederland. We zijn ze erg dankbaar, want met de nieuw remcylinder was Billy weer in staat om ten alle tijden een goede noodstop uit te voeren.
Hersteld van malaria en voorzien van voldoende proviand namen we afscheid van Wim, Monique, Toto, Zulu en Bobby.
We reden naar de Sipi falls waar we twee nachten bleven om een wandeling naar de waterval te maken. 
De volgende dag reden we via een prachtige route over Mount Egron naar Kenia. Onderweg zijn we nog even gestopt om het ontvellen van koffiebonen te aanschouwen wat resulteerde in een een heel leuke ontmoeting. 
Onze laatste nacht in Uganda werd afgesloten met een fantastisch zicht op de supermaan.
