Reisverslag Ukraine naar Nederland:
We kwamen net na zonsondergang aan in de haven en reden de wagen van de boot, op zoek naar de benodigde instanties. De eerste reden we gelijk voorbij en na enkele minuten werden we terug gestuurd. Het bleek een voertuig controle te zijn. Daarna volgden er nog 5 vreselijk onduidelijke loketten die we met behulp van anderen relatief eenvoudig konden vinden. Al met al reden we binnen een uur van het haven terrein af, op zoek naar een camping plek. We vonden een camping, maar die was gesloten. Omdat het al laat was en omdat de ingang van de camping rustig gelegen was, parkeerden we de wagen voor de deur en sliepen er die nacht.
Martine kan per 1 juni weer starten op haar oude werk en we willen proberen om op 19 mei als verrassing op de verjaardag van een hele goede vriendin te zijn. Bij het eerste licht reden we richting de grens met Moldavië. De weg was wisselend van kwaliteit en liep door een mooi meren gebied waar we zelfs pelikanen konden zien. Toen we verderop probeerden om een klein landweggetje in te reiden merkten we dat deze onverwacht heel glibberig was. Omdat we geen 4×4 meer hebben besloten we maar snel weer terug te gaan, maar de sper in de achteras was daarbij wel heel erg prettig. 
De grensovergang naar Moldavië verliep soepel maar er werd gevraagd naar onze groene kaart. Deze hadden we echter nog niet, maar wel een mail wisseling met de verzekering. Na wat geklets mochten we verder. In Moldavië konden we lekker doorreiden en na 2 km was de grens met Roemenië al weer in zicht.
Hier was de eerste echte Europese grensovergang waar we dan ook geen stempel meer in ons paspoort kregen. Ongeveer 80 km later vonden we, op de grens tussen een bos en een graan veld, een prachtige plek om uit het zicht van de weg te genieten van de ondergaande zon. Ook de volgende ochtend was het prachtig toen de zon een gouden gloed over het graan scheen.
We maakten aardig wat kilometers door het landelijke gebied waar enorme koolzaad velden vol in bloei stonden. Rond de lunch vonden we een garage die ons kon helpen met een wederom afgebroken schokdemperbeugel en een wissel van koelwater en olie.
Aangekomen op camping ‘de oude wilg’ hadden we een praatje met de Nederlandse eigenaresse die jaren geleden had besloten om in Roemenië te onthaasten. Het was nu nog rustig op de mooie ruime en goed gefaciliteerde camping, maar in het hoogseizoen zou het grote veld continue vol staan. De locale Romas rijden rond met paard en wagen en proberen altijd wat geld te krijgen van de tourist. De overheid geeft hen echter al een goede uitkering, dus het is beter om hier niet aan toe te geven.
We reden Hongarije in en vonden rond etenstijd een klein stukje Bush aan de rand van een industriegebiedje. We moesten ons door het hoge gras een weg banen naar het stukje waar we uit het zicht konden staan die nacht.
Net na het ontbeid kwam er nog even iemand kijken wat er zich in de bosjes bevond en verdween toen Andrew gebaarde dat we bijna gingen vertrekken. We lieten Hongarije achter ons en hielden een stop in het Oostenrijkse Wenen. We bezochten de Kathedraal in het centrum en reden daarna door naar Linz waar we in een mooi park onze wagen parkeerde voor de nacht. Een klein lokaal restaurantje verzorgde het eten en drinken die avond.
In de twee volgende dagen reden we, met een korte pauze op de vluchtstrook van de snelweg om een gescheurde koelwaterslang te repareren, naar het huis van Martine haar tante in Hüllhorst. We bleven er 2 nachten en Andrew ging nog even met de wagen bij een garage langs omdat deze, als hij goed warm was, af sloeg bij stationair draaien. Later bleek dat deze actie niet echt had gezorgd voor verbetering en dus reden we naar een camping die dicht bij de Nederlandse grens lag. De dag erop reden we gelijk door naar onze APK garage in Enschede. De garagehouder zette ons op de trein die ons naar Rotterdam bracht en daarmee kwam onze reis officieel ten einde. We brachten de nacht door bij Andrews moeder en de volgende dag gingen we naar de verjaardag. Het werd best laat die avond.
Inmiddels staat de wagen voor onderhoud en wat kleine modificaties in Ooij, zodat deze weer klaar is voor onze volgende (korte) reisjes. Martine gaat weer naar haar werk en Andrew solliciteert naar een nieuwe leuke baan.
We hebben veel ervaringen en indrukken opgedaan en zijn onderdeel geweest van een andere gemeenschap met andere doelen en waarden. Hoewel we nog niet helemaal beseffen wat de impact is, hebben we in ieder geval geleerd om dingen los te laten en mee te bewegen op hetgeen ons overkomt, in de wetenschap dat er altijd wel een oplossing is te vinden.
We bedanken iedereen die we hebben ontmoet en die daarmee hebben bijgedragen aan deze fantastische reis, maar bedanken ook degene die achter ons hebben gestaan in de aanloop en tijdens de reis.
[Top] Bekijk ook onze compilatie van de plekken waar we hebben overnacht in Afrika.